Ma pani klucze do tego wariata? Czyli dziwni ludzie chodzą po świecie

W zeszłą niedzielę wracałam z Mszy i byłam już prawie koło mojego domu, a właściwie o jeden blok wcześniej, kiedy przydarzyła mi się następująca historia:

Doszłam do zakrętu w prawo, w który powinnam wejść, gdy usłyszałam lekko bełkotliwe pytanie:

• Ma pani klucze do tego?
• Nie odpowiedziałam, bo myślałam, że to nie do mnie.
• – No ma pani klucze do tego? – Pytający nie dawał za wygraną.
• – Ale do czego? – Zapytałam ze zdumieniem.
• – No, do tego wariata?
• – Ale do jakiego wariata? – Drążyłam.
• – No, do tego, no, do śmietnika – usłyszałam w końcu.
• – Nie mam, bo tu nie mieszkam – odpowiedziałam.
• A wtedy ten dziwny człowiek spojrzał chyba na moją białą laskę i powiedział:
• – A, wiem, o co chodzi.
  • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • W sumie to chyba wyszło na to, że nie mam kluczy nie dlatego, że tam nie mieszkam, tylko dlatego, że nie widzę. Może ten pan w przypływie odkrywczego myślenia, wzmocnionego odpowiednim napojem uznał, że niewidomi to śmieci nie wyrzucają.